Libanese minister van Buitenlandse Zaken, Gebran Bassil bij de buitengewone zitting van de Arabische ministers in Cairo – 9/12/2017
De secretaris-generaal,
ministers,
Jeruzalem is geen oorzaak maar de oorzaak, omdat het de titel is van onze Arabische identiteit. Jeruzalem behoort niet tot een joodse god die andere goden jaagt, christen of moslim, en het is ook geen plaats waar de goden op aarde strijden. God is voor iedereen hetzelfde en Jeruzalem kan niet tot een geïsoleerde staat behoren, er is geen ruimte voor isolatie onder ons. Jeruzalem is van Joden, Christenen en Moslims en wij zijn de zonen van Abraham, Jezus en Mohammed. We willen allemaal in Jeruzalem bidden en we weigeren dat elke natie het verbiedt.
Ik kom niet in de naam van Libanon om een daad van invasie aan de kaak te stellen noch om de Arabische identiteit te herinneren, waarvan we een van zijn scheppers waren, noch om diepgeworteld te zoeken om ons af te leiden naar absurde conflicten die ons verdelen in gemeenschappen en bekentenissen. stammen en dynastieën, om een gefragmenteerde natie te worden, om zijn symbolen te nemen en zijn territorium te schenden in plaats van een delende unie rond wetenschap, vooruitgang en dialoog.
Ik ben hier nog minder om een steriele verklaring of een symbolische veroordeling te claimen die van de ene dag op de andere zal worden gewist en dat zal de spotter van iedereen zijn. Wij zijn hier omdat onze Arabieren ons verbieden om Jeruzalem op te geven en wij, Libanezen, we weigeren onze bestemming te ontvluchten, die van de confrontatie en de weerstand tot het martelaarschap.
We maken deel uit van de identiteit van Jeruzalem, we weigeren buiten de vrijheid te leven en we zullen elke bezetter onder ogen komen. In 1969, na de Al Aqsa-brand, wilde Golda Meir dat we een slapende natie zouden worden en veranderden we in een verliezende natie terwijl weer anderen wilden dat we een afwezige natie waren, afwezig vanwege een gebrek aan een gemeenschappelijke visie en een ideologie van openheid die brengt ons samen. We weigeren deze sluimer en we zullen een ontwaken uitlokken door een unieke Libanese identiteit gekoppeld aan een enorme Levantijnse geest die een vurig en geëvolueerd Arabisme inspireert.
We maken deel uit van de identiteit van Jeruzalem; onze waardigheid is onaanraakbaar en onze identiteit onvervreemdbaar, in staat om zichzelf te bevrijden van haar Libaniteit naar de Levant en het Arabisme.
We zijn hier om het verloren gegane Arabisme tussen soennieten en sjiieten te herstellen, tussen oost en west te verdwijnen, omgeleid door een Arabisch-Perzisch conflict, geduwd tot een illusoir wederzijds onbegrip tussen moslims en christenen, terwijl paus Chenouda, patriarch Ignas IV Hazim, Mgr. Georges Khodr of Father Youakim Mubarak waren de chanters van een Arabisme dat de strijd in hun leven werd. Bovendien begreep de patriarch van de Arabieren dat de oorlogen in onze landen niet gericht waren op de regimes aan de macht, maar de landen zelf.
Om ons af te leiden van de Palestijnse zaak, hadden we de Arabische lente en de soenniet-sjiitische oorlogen en ook de oprichting van extremistische krachten die het bestaan van minderheden bedreigden, wetende dat we op de een of andere manier allemaal minderheden zijn. Deze oorlogen werden gecreëerd maar verloren en door falen ontstonden de overdracht van de ambassade en de Judaïsering van Jeruzalem.
Een van Libanese missies is om crises en dappere fragmentatiepogingen op te vangen. Libanon heeft zijn eenheid buiten de biecht van de biecht bewaard en heeft geprobeerd afstand te nemen van de conflicten van zijn omgeving, vertrouwend op uw begrip om het in staat te stellen zijn Arabische thuis te behouden, evenals zijn bredere culturele en gevarieerde fusie. De Libanese specificiteit op basis van zijn gevarieerde en participatieve model is de eerste stap in de richting van het herstel van het Arabisme. Evenzo zijn politieke en nationale overeenkomsten in alle Arabische landen die rekening houden met de acceptatie van de ander en samenwerken, de andere stenen. Dit Arabische huis kan niet standhouden zonder zijn plafond dat Jeruzalem is en het hoofd van alle oplossingen, het gemeenschappelijke punt van alle varianten, de zuil van het huis.
Broeders en zusters,
Is het mogelijk dat dit drama ons kan verenigen? Wekken uit onze diepe slaap? Jeruzalem is een moeder of een zuster die ons om hulp roept, haar eer is de onze. Kunnen we haar teleurstellen? Of liever, mobiliseren om te helpen? De geschiedenis zal ons zwaar beoordelen en onze kinderen zullen niet trots op ons zijn. Zelfs de spiegel zal ons met minachting aankijken als onze ogen het oversteken. Schaam je als we deze kamer vandaag laf zijn! Een slapend volk moet in opstand komen of sterven. Wij zijn hier niet om te stemmen bij handopsteken of om elkaar te troosten door een handopsteken. We zijn hier:
1-Om onze verloren ziel te vinden en onze belangrijkste oorzaak te herstellen, die van Palestina, waarvan Jeruzalem de hoofdstad is. We mogen niet tevreden zijn met de erkenning van Palestina als staat, maar eerder werken aan het verbreden van deze erkenning door alle andere landen die dit nog niet hebben gedaan, en actie ondernemen om van deze staat een volwaardig lid van de Verenigde Naties te maken. Elk van onze landen moet doen wat nodig is om Jeruzalem te wijden als de hoofdstad van deze Palestijnse staat. Wat mij betreft, zal ik het verzoek in de volgende Raad indienen
2-Hervat een gemeenschappelijk Arabisch beleid om de beslissing van de Verenigde Staten of enig ander land dat in de verleiding zou komen om te volgen, te ontmoedigen. Deze maatregelen zouden diplomatiek zijn, door politieke maatregelen en eindigend met economische en financiële sancties. Aan degenen die twijfelen aan de waarde van dergelijke maatregelen, moeten we ons de paar eervolle Arabische standpunten herinneren, zoals de beroemde verklaring ondertekend door Saoedi-Arabië en Irak in 1981, waarin staat dat de olie-uitwisseling met de Verenigde Staten en andere maatregelen zijn beëindigd het om zijn beslissing om zijn ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen te heroverwegen.
Herwinnen
3-Arabische trots en revolutionaire geest, om onrecht te verwerpen en een gemeenschappelijke volksopstand in al onze Arabische landen te organiseren. Ik weet zeker dat alle Arabische volken zullen opstaan na onze eenheidsaanroep, ik zal zelfs zeggen dat ons volk voor ons kwam en dat we zo’n zwak Arabisch regime werden dat niemand ons meer serieus neemt. De opstand mag niet stoppen voordat alle clausules van het Arabische vredesinitiatief zijn toegepast en zonder uitsluiting.
Mijn lieve Arabische broers,
Ik, de christen door geloof, de Libanese door identiteit, de Levantijnse door erbij te horen, de Arabier door identiteit en lidmaatschap van deze competitie, staan voor je om je te roepen naar een inter-Arabische verzoening die de enige manier is voor de redding van ons land, om vind zijn ziel en word een solide pakket dat niemand kan breken of zelfs buigen. Ik roep op tot een dringende Arabische top wiens titel “Jeruzalem” zou zijn om het terug te brengen naar zijn Arabische omgeving, want zonder dat zal er geen Arabische behoefte zijn.
Ik roep je op tot een opstand voor onze trots en om de bestraffing van de geschiedenis en de vragen van onze kleinkinderen over onze lafheid te voorkomen. Alleen de opstand kan ons gezicht redden en onze rechten herstellen. Als we nu niet handelen, kunnen we vaarwel zeggen tegen Jeruzalem en vrede.
