De dag dat het idee van een coalitie met Hariri voor de gemeentelijk verkiezingen van Beiroet aan tafel bij Generaal Michel Aoun kwam,
de zoektocht is gedraaid naar een operatie kamer voor een gevecht voor het leven.
Alle mogelijkheden aanwezig, alle vergelijkingen en dimensionelen en benaderingen waren een obsessie of verontrusten,
Wat in 1998 en na 2004 tot 2010 gebeurde, aan het einde van het parlement en de maturiteit van de presidentschap, en de ervaring met de administratie en de staat etc. Al die vergelijkingen waren stressvol voor de sfeer, dialoog en beslissingen. Na een lang zorgvuldig onderzoek, leek het dat we werden geconfronteerd met een dilemma. Als wij een coalitie aangaan met Hariri zullen wij van de leden van onze partij luidkeels te horen krijgen: Waar is jullie strijd tegen corruptie? Wat heb je gedaan met De Onmogelijke Ontheffing? Als wij de verkiezingsstrijd tegen el Hariri aangaan zullen wij van de tegenpartij schreeuwend en grimmig horen: zie je wel, je bent tegen de soenieten en hun leider en leiders en alsnog tegen de martelaar en tegen de samenwerking, en voor de verdeeldheid. Als wij ja zeggen zijn wij in hun ogen mede-corrupt en als wij nee zeggen zijn wij tegen de handvest.
Terwijl de zoektocht het limiet heeft bereikt aarzelde Generaal Michel Aoun niet: tussen de handvest crisis met een partner in het land, en een interne crisis over de gemeentelijke opties, kies je de tweede en je tolereert het. Tussen handvest items die invloed hebben op ons project en een afbeelding of het imago van de discipline van onze supporters, de tweede is minder kwaad.
Ga naar Hariri voor een overeenkomst in Beirut met ons besef van te voren voor wat er zal gebeuren en de prijs die wij gaan betalen.
