Leiders van de meerderheid van de moslimlanden kwamen woensdag bijeen in Istanbul en veroordeelden de beslissing van de Amerikaanse president Donald Trump om Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Israël als onwettig. De vergadering kwam naarmate de onrust in het Midden-Oosten voortduurde, samen met de groeiende kritiek op de beweging in Jeruzalem.
De Libanese president, Michel Aoun, woonde de top bij terwijl Minister van Buitenlandse Zaken Gebran Bassil zich na de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) om 8.30 uur bij de officiële delegatie voegde. De Libanese delegatie omvatte ook de secretaris-generaal van het ministerie van Buitenlandse Zaken, ambassadeur Hani Shmeitli, en de consul-generaal van Libanon in Turkije, de heer Bashir Azzam.
De bijeenkomst was onder auspiciën van de 57 natie Organisatie van de Islamitische Conferentie, OIC. Turkije leidt momenteel de OIC en de noodstop werd bijeengeroepen door de Turkse president Erdogan.
President Michel Aoun hield zijn toespraak en riep de internationale gemeenschap op om Palestina als een staat te erkennen en drong er bij de moslimnaties op aan om elke staat die Jeruzalem erkent als de hoofdstad van Israël te straffen. Dit is de toespraak van de president, die als volgt luidt:
“Ik denk dat Palestina nooit een Joodse staat kan worden, en evenmin kunnen de christelijke en islamitische wereld ooit de bereidheid tonen om hun heilige plaatsen onder de voogdij van de Joden te plaatsen.
Een Joods thuisland zou moeten zijn gevestigd op een land dat niet historisch is belast met de erfenis van het christendom en de islam …
Majesteit, Hoogheid, Excellentie en Soevereiniteit,
Ik koos ervoor om mijn woorden te beginnen met fragmenten uit de brief van Sigmund Freud aan Haim Kuffler, een lid van de Stichting voor de Hervestiging van de Joden in Palestina, gedateerd 26 februari 1930. Freud weerlegde zijn bedenkingen over het zionisme nadat Kuffler hem vroeg om deel te nemen propaganda. Het meest prominente voorbehoud is dat de islamitische en christelijke werelden de vestiging van een thuisland voor de Joden op het land Palestina niet toestaan. Helaas waren de voorspellingen van Freud misplaatst; sommige naties zijn het zwijgen opgelegd, anderen hebben niet gehandeld en anderen zijn medeplichtig geweest en Israël is gevestigd in het land Palestina.
We ontmoeten vandaag op deze noodtop, met Jeruzalem als een facade en achter deze façade, de crisis in het Midden-Oosten die honderden jaren heeft geduurd, sinds de verklaring van het thuisland van Israël door Lord James Balfour uit Groot-Brittannië werd gesteund. Deze verklaring – belofte die 30 jaar later, in 1947, door de Verenigde Naties werd bereikt, in strijd met alle conventies en internationale wetten, toen het besloot Palestina te verdelen en een volk op te offeren om het probleem van een ander volk op te lossen. We zeggen dat de onderdrukten de onderdrukker worden in het Midden-Oosten.
Israël voerde de ergste vormen van etnische zuivering uit “op het land van Palestina, hoewel de Balfour-verklaring niet-afnemend voor de rechten van gemeenschappen beduidde en de paradox is dat de Arabieren misschien de enige mensen zijn die niet hebben deelgenomen aan de vervolging van Joden door de geschiedenis heen, maar integendeel onder hen hebben geleefd. Sinds die beslissing zijn calamiteiten ons gevolgd en zweeft er instabiliteit over ons oosten.
Israël handelt tegenwoordig in strijd met de loop van de geschiedenis, trotseert menselijke en maatschappelijke ontwikkeling, verklaart zichzelf een Joodse staat en probeert dit te benadrukken door Jeruzalem te Judaiseren en het tot hoofdstad te maken. Dit is een verwijdering van de universele identiteit van het Heilige Land en een expliciete annulering van twee goddelijke religies die Gods boodschappen zijn waarin meer dan de helft van de wereldbevolking gelooft, en een steek vormt voor de beschaving en de mensheid en zal leiden tot een nieuwe ontheemding, een nieuwe etnische zuivering en het leggen van grondslagen voor toekomstige oorlogen. Moslims en christenen kunnen niet worden verbeeld zonder de Al-Aqsa-moskee.
Kunnen we de islam en moslims voorstellen zonder de Aqsa-moskee en zonder Jeruzalem, zonder Bethlehem, zonder de Geboortekerk en de kerk van de opstanding? Kunnen we de islam en moslims voorstellen zonder de Aqsa-moskee en de religieuze heiligdommen van Palestina?
De verhuizing van de heer Trump is een overtreding van internationale wetten en resoluties, en zijn actie heeft de positie van de Verenigde Staten als een supermacht die in staat is oplossingen te vinden en vrede te vestigen in de Levant, laten vallen en als de Verenigde Naties geen bezwaar hebben de weg van dit besluit heeft het dan zijn rol als nationale referentie voor de oplossing van conflicten overeenkomstig de beginselen van internationaal recht verloren, zoals beschreven in zijn charter, en daarmee de reden voor zijn bestaan verwerpt.
Bovendien, en sinds de oprichting ervan, heeft Israël het beginsel van geweld en ontneming van rechten en ontheemding aangenomen, gebruikmakend van zijn veto en de praktijk van internationaal recht. De Verenigde Naties die Palestina verdeelden, hebben nooit op een dag Israël effectief kunnen veroordelen of stoppen.
De resolutie 181, de resolutie over de verdeling van Palestina, uitgegeven door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 29 november 1947, beschouwde Jeruzalem als een speciale internationale status en om het een afzonderlijke entiteit te maken onder internationale voogdij. Het eerste doel was “de unieke spirituele en religieuze belangen van de stad beschermen”.
Op 20 augustus 1980 nam de Veiligheidsraad resolutie 478 aan, in reactie op de goedkeuring van de “basiswet” in de Israëlische Knesset, die de stad Jeruzalem de “volledige en verenigde” hoofdstad van Israël verklaart. De resolutie riep op tot niet-erkenning van de Israëlische wet, omdat het een schending van het internationale recht is, waarbij de lidstaten worden opgeroepen het niet te erkennen en hun diplomatieke missies van de heilige stad terug te trekken.
Bovendien verklaarde Resolutie 2334 van de Veiligheidsraad op 23dember 2016 dat het geen wijzigingen in de lijn van 4 juni 1967 met betrekking tot Jeruzalem zou erkennen.
Voeg aan hen alle opeenvolgende resoluties toe van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties die de noodzaak bevestigen om de resoluties van de Veiligheidsraad over Jeruzalem te respecteren en het besluit van Israël te overwegen om zijn wetten, rechtsmacht en bestuur op te leggen aan de stad Jeruzalem als illegaal, in overeenstemming met Resolutie 52/53 van de Algemene Vergadering van 9 december 1997.
Heeft een lid van de Veiligheidsraad het recht om, individueel of gedeeltelijk, een besluit van die Raad alleen te herroepen? Gaat de Veiligheidsraad akkoord met het verbreken van zijn resoluties en het opleggen van deze aan leden? En vormt dit niet een annulering van zijn bestaan?
Dus wat is er vandaag veranderd voor de Verenigde Staten van Amerika om een dergelijke beslissing te nemen die het internationale recht overschrijdt en verder gaat dan de Verenigde Naties, en de rechten en gevoelens van moslims en christenen over de hele wereld negeert, en de repercussies die uit dit besluit kunnen voortvloeien?
De gebeurtenissen die de afgelopen jaren de Arabische en islamitische wereld hebben geteisterd en de heersende staat van struikelen en verwarring hebben de betrekkingen tussen sommige broederlijke en bevriende landen verbroken. Ze hebben psychologische barrières gecreëerd, diepere verdeeldheid en hiaten veroorzaakt, de geest van solidariteit verloren en het Arabisch-Israëlische en Islamitisch-Israëlische conflict omgezet in Arabisch-Arabisch en Islamitisch-Islamitisch, door het sectaire conflict tussen Soennieten en Sjiieten te voeden, en het is niet voor niets dat een van onze belangrijkste Arabische voorbeelden is “verdeel en heers”.
Sinds de eerste dag heb ik de ernst van de situatie gevoeld en ben ik er zelfs toe opgeroepen de dialoog tijdens de Arabische top aan te gaan; Israël is de enige begunstigde van deze nieuwe en ongelukkige realiteit.
Nu wordt de oplossing opgelegd. Zullen we opstaan in de laatste ronde?
Zal Jeruzalem ons weer kunnen verenigen zodat we onze geschiedenis, onze mensen en ons erfgoed kunnen redden? Of zullen we vallen en met ons meeslepen naar Jeruzalem en Palestina voor eeuwig laten verdwijnen?
Alleen eengemaakte beslissing en maatregelen kunnen onze zaak ten goede komen en we moeten ons houden aan het Arabische initiatief voor vrede, dus een praktische benadering van de oplossing moet gebaseerd zijn op:
1- Moslimlanden moeten een dringende klacht indienen bij de Veiligheidsraad en de Amerikaanse ambassade in naam van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking om de beslissing van de Verenigde Staten te blokkeren en de Verenigde Staten te dwingen deze te vernietigen.
2- Er zou een diplomatieke campagne moeten worden gestart om het aantal staten te vergroten dat Palestina als staat erkent voordat het de volledige Amerikaanse nationaliteit heeft bereikt, en tegelijkertijd de nodige wettelijke, politieke en diplomatieke maatregelen heeft genomen om Oost-Jeruzalem als hoofdstad te erkennen.
3- De noodzaak van uniforme, geleidelijke, diplomatieke en economische bestraffende maatregelen tegen elk land dat Jeruzalem als hoofdstad van Israël neigt te erkennen.
4 – Volkeren van onze landen om lokaal en over de hele wereld op te treden om een populaire kracht te vormen die onze politieke en diplomatieke druk ondersteunt.
5- De noodzaak om vast te houden aan het Arabische initiatief voor vrede in zijn totaliteit, en het voort te zetten met de hulp van een betrouwbare bondgenoot.
Ons doel blijft vrede, maar er is geen vrede zonder gerechtigheid en geen gerechtigheid zonder respect voor rechten. Tot slot zou ik graag zijne excellentie president Recep Tayyip Erdogan willen bedanken voor zijn initiatief om te pleiten voor deze buitengewone top die evenredig is met de nauwkeurigheid en het belang van het evenement. ”
Nadat generaal Aoun besloot, barstte de zaal in applaus los. De toespraak had een positieve impact op de leiders van wie velen het ook steunden.
